Weer nieuwe belevenissen vanuit SU!!

En de maand mei loopt ook al weer aan zijn eind. Dus tijd om weer even bij te kletsen met jullie allemaal!
Op dit moment regent het echt weer onwijs hard. Bij deze wil ik een trieste mededeling doen. Het is hier regentijd. Daar gaat mij bruine huidje.. Straks ben ik nog witter dan dat jullie dat zijn.. Snif, snik. Maar geen dat mag de pret niet drukken hoor!! Want ondanks de regen, gaan we gewoon door met genieten.

Anneriekes zussen zijn langs geweest en we zijn weer heerlijk op dolfijnentour geweest. Ik zal even proberen om het beeld te schetsen voor jullie. En zoals jullie weten ben ik niet goed in tekenen/schetsen en laat staan om dat te doen met woorden.
Het was heerlijk zonnig weer (toen nog wel), zit je op de punt van ons scheepje.. Dan zit je met je gedachten bij de Titanic. Zon op je gezicht, windt door je haren, al zingend en met mn camera in mijn hand.... Maar deze Titanic bleef drijven en bracht ons naar de dolfijntjes.. Ik was weer eens als een kind zo blij.. Want de dolfijnen waren net zo blij als mij! Ze sprongen in het rond. Alsof ze wilde zeggen. 'Haha zet mij op de foto als je kan:)'.'Want kijk eens hoe mooi ik kan springen??' Whauw.. Hij sprong nog geen meter van mijn tenen vandaan!! En... Hij staat op de foto!! Wat een mooie beesten zijn het toch!

Jullie herkennen mij echt niet meer terug als ik terug kom hoor. Want ik begin me steeds meer een Surinamer te voelen. Het is zelfs zo erg dat ik lekker een chil-hangmat heb gekocht.... Haha, vanuit daar kan je prima reisverslagen typen enzo:) En dan nog mijn kookkunsten. Arme medestudenten. Wnt eerlijk is eerlijk. 9 van de 10x mislukt het toch echt :P Maar ze zijn toch zo lief om het elke keer weer te proberen. Maar vorige week heb ik van een collega een serieus surinaams recept heb gekregen. En ik ben weer zo gek om het te proberen. We hebben namelijk Tajerblad gegeten. (Je mag best even stiekem op Google kijken wat dat is) Dick vroeg aan mij: 'Is dat een serieuze groente'? Haha Ja, Dick. Super serieus. Maar met een heerlijk (zelfgemaakte) tomatensausje, witte rijst en kip met surinaamse kruiden is die groente heerlijk hoor!! Mm. Jullie kunnen daar natuurlijk helemaal geen voorstelling van maken. Maar daar weet ik wel op. Ik had toch belooft om voor jullie surinaams te koken als ik weer terug was? Nou bij deze de uitnodiging. Durven jullie het aan:P

Ook moet ik weer iets opbiechten. We hebben weer lekker quad gereden! Zijn jullie jaloers? Ja, mooi zo:) Want na een half uurtje zon, begon het te storten.. Tja toen waren we toch al nat. Geen klein regenwolkje, maar de lucht was helemaal zwart!! We hebben dus heel wat regen gezien. Het was ook wel weer heel erg gaaf!! Want we gingen enorm hard door de plassen water. Echt soms kwamen ze zelfs tot onze knieën!! Ook dit keer weer een echte vrouwen blunder ondergaan. We moesten even wachten op dan andere. Dus Marieke en ik waren nog een keer terug gegaan om nog een keer door de plassen te gaan. En ja hoor... Toen stonden we stil.. Motor roken, motor viel stil, motor was verzopen.. Oeps.. Gelukkig hebben ze hier in SU ook technische mannen.. Want na 10 minuten ging hij het gelukkig weer doen.PFf.. Want bijna moesten we hem laten staan en bij de rest achterop:) Tja. Ik zeg maar zo. Dan beleef je nog eens wat? Dat houdt het leven spannend toch?? Haha

Ik ben trouwens begonnen op de kinderafdeling. Dit zijn eigenlijk 3 afdelingen. Want A is de infectieafdeling en C is de grotere kinderen en dan heb je nog NICU (Neonaten Intensive Care Unit).
De eerste dagen mocht ik naar afdeling A. Daar was het zo enorm druk joh..(Sarcasme) Ik kom natuurlijk van de IC, waar je de heel dag bezig ben. En hier was ik gewoon al om 8 uur klaar.. Wacht ik zal even vertellen wat ik wel allemaal niet gedaan heb. Hou je vast.
Je begint de kinderen te baden. Het was mijn eerste dagje dus ik heb het rustig aan gedaan. 1 kind baden is genoeg voor vandaag toch. Daarna heb ik een uurtje niets gedaan. Totdat het kind eten kreeg. Daarna heb ik lekker de kinderen bij elkaar verzameld en ben ik lekker gaan spelen!! Dan doe je weer een paar uur niets. (dossier lezen, beetje rapporteren, kast op ruimen ect) en dan 5 voor 3 krijg ik dan nog 2 flessen voeding in mijn handen geduwd. Fijn.. Maar ach. Het ging steeds beter. Want ik stond twee weken op deze afdeling. Want ik mocht steeds meer doen! Aan het eind van die twee weken mocht ik gelukkig alle zorg leveren voor mijn eigen patiëntje. Dat was een kindje te vroeg geboren en heel erg klein. Omdat er geen plaats was op de NICU kwam het naar ons. Het was het tweede kindje van de moeder. Maar er zat echt een heel bizar verhaal achter. Want dit kindje was van de vader van de moeder. Snap je. Dus de vader van de moeder was ook de vader van beide kindjes... Gewoon voor de tweede keer! Daar was ik echt geschokt over.
Misschien daarom had ik ook wel een zwak voor dit kleine kindje. Ik had er heel de week voor gezorgd, dus het was ook wel bijzonder dat ik ineens te horen kreeg dat het meisje een naam had gekregen. Sara....

Nu ben ik begonnen het andere deel van de kinderafdeling. De eerste dag was het weer een beetje zoeken naar alles.. Maar heerlijk is het hier. Want aan het eind van de week had ik al weer twee kamers onder mijn hoede!! Dan kan ik tenminste met een tevreden gevoel naar huis gaan. Want dat was namelijk zo op afdeling A. Dat ik 's middags thuis kwam en op iemand van de groep zat te mopperen. Toen werd er gezegd...'Je heb niets gedaan vandaag zeker':).. Oeps, ze beginnen me al aardig door te krijgen:) Sorry jongens... Maar nu heb ik het weer helemaal naar mijn zin hoor.
Ik bedoel, lekker coördineren van zorg op de afdeling is echt wel mijn ding:) Zo had ik deze week de zorg over een jongen. Hij had een enorm busongeluk overleeft. Alle kranten, radio's en tv's hadden het erover. Heel het shock team stond toen al klaar op de SEH. Maar niet iedereen heeft het mogen overleven. Gelukkig de jongen op mijn afdeling wel. Maar je ziet zoveel angst, onrust en pijn in die jongen. Het gaat me dan wel door het hart als je een jongen van 14 zo stil ziet huilen. En dat was echt niet alleen van de pijn....
Dat zijn wel weer de dingen wat het verpleegkundig vak juist zo mooi maakt!!
Ik raak echt niet uitgepraat over die kinderen. Zo was er ook een jongentje die ik opgenomen had, naar ok gebracht en weer gehaald had. De arts had toen een infuusbeleid afgesproken en pijnmedicatie. Dat ging hem dus geven. Maar je snapt dat een klein kind van 4 jaar helemaal geen zetpil wil van een vreemde zuster. En laat staan dat ik het infuus aan zijn venflon mag koppelen:) Dus ik heb een heel verhaal op gehangen dat hij niets mocht drinken, maar dat de zuster hem ranja ging geven door het slangentje en hem een rakketje voor voor de pijn ging geven.. Haha.. Dat arme verlegen jongentje:) Later vroeg ik aan hem' en ben je nog boos op de zuster?' Hij keek me niet aan en zei niets. Later ging ik het nog een keer vragen hoe het met hem ging. Dus zei die moeder lachend:'Ik vroeg net aan hem of hij boos was op de zuster' en Ja hoor dat was hij:) Hahah.. Maar de volgende dag ging ik zijn verband op nieuw vastplakken. Er moest nog een plakkertje bij van hem, dus ik vroeg waar dan? Toen had ik hem op zijn neus geplakt. Haha. Je had zij hoofd moeten zien:) Echt van die ondeugende bruine kraaloogjes!!! En dan die moeder.. Die lag helemaal op de grond van het lachen.. (al genoot ik nog het meest hoor:) Het is zo leuk om te zien dat er in een paar dagen, dat de kinderen je wel vertrouwen en ook heel veel plezier met ze kan maken!!)

Maar nu ga ik echt slapen aboeng??